BLOG: Geert Laugs - 29 januari 2013

Voordat een dier geslacht wordt, heeft het al een leven achter zich. Meestal speelt zich dat af in de donkere en overvolle stallen van de vee-industrie. Vaak in eigen land, soms in een land waar landbouwdieren een beroerder leven hebben dan in Nederland. Volgens Jan Odink, voorzitter van de Nederlandse pluimveeslachters, hoeven we dat echter niet te weten.

De heer Odink vindt het voldoende op de verpakking te vermelden in welk land een dier geslacht werd, als het al verplicht wordt de herkomst van vlees op de verpakking te vermelden. Ik kan me moeilijk aan de indruk onttrekken dat de heer Odink dit eigenlijk helemaal niet nodig vindt.

Dat is opmerkelijk in een tijd waarin het belang van transparantie in de vleessector breed onderschreven wordt. Er zijn namelijk goede redenen om een volledige herkomsttraject op de verpakking te vermelden. Het is in het belang van de sector, de consument vraagt er om en -last but not least- voor rundvlees bestaat zo'n verplichting al. Let er maar eens op: op de verpakking van een biefstuk kun je lezen waar het dier geboren werd, waar het opgroeide en in welk land het geslacht werd. Dat komt zo:

In 1996 brak in Groot Brittannië de Gekke Koeien ziekte (BSE) uit. Een ziekte die dodelijk was voor de runderen, maar die ook veel slachtoffers maakte onder mensen, die besmet vlees gegeten hadden. De EU stelde direct een exportverbod vanuit GB in en het werd verplicht de herkomst van het vlees op de verpakking te vermelden.

Ook nu Groot Brittannië weer rundvlees mag exporteren, biedt dit de consument de zekerheid dat het vlees dat hij koopt niet uit een berucht BSE-land komt. Het is ook handige informatie voor de consument die zich zorgen maakt over het dierenleed dat veroorzaakt wordt door verre veetransporten. Zijn de drie herkomstvermeldingen op de verpakking identiek, dan weet je dat het dier geen ver transport heeft hoeven ondergaan voordat het geslacht werd.

In de afgelopen jaren heeft de EU een aantal welzijnsvoorschriften ingevoerd die verder gaan dan gebruikelijk in de landen om ons heen. Er kwamen bijvoorbeeld speciale eisen voor het welzijn van kalveren, varkens en vleeskippen. Ik begrijp de zorg van boeren en slagers dat dit leidt tot meer import van goedkoper vlees van buiten de EU, dat geproduceerd werd met minder dierenwelzijn. Ook dit pleit voor een heldere aanduiding van de herkomst en productieomstandigheden op de verpakking van vlees en is in het belang van consument én boer.

Als het aan Compassion in World Farming ligt komt zo'n aanduiding er snel en wordt ze in de hele EU verplicht. De verplichte aanduidingen op eieren en rundvlees bewijzen dat het kan en zijn een groot succes. De vleesindustrie zou er goed aan doen te kiezen voor méér dierenwelzijn en te streven naar optimale transparantie. Consumenten, belangenorganisaties en overheden vragen er om. Dat lijken me meer dan voldoende redenen om volledige openheid te geven. Of valt er toch iets te verbergen?

Heeft de vleesindustrie iets te verbergen?