Welke toekomst willen we voor de Nederlandse veehouderij? Grenzeloos doorgroeien, zoals Rutte wenst, en nog verder intensiveren? Of nemen wij een voorbeeld aan onze oosterburen die onlangs een duurzame toekomstvisie voor hun veehouderij presenteerden. Staatssecretaris Dijksma lijkt niet veel verder te komen dan kleine aanpassingen en ontbeert een echte visie.

Einde melkquotum

Deze week hingen de melkveehouders de vlag uit omdat er een einde kwam aan het melkquotum en er weer onbeperkt geproduceerd mag worden. Veel boeren breiden uit en nemen méér koeien, vaak in steeds grotere stallen. Gelukkig maken ook veel mensen zich zorgen over de aantasting van milieu en landschap of over het welzijn van de koeien die de toenemende melkplas produceren. Daarom stak staatssecretaris Dijksma na lang wikken en wegen een vinger in de dijk. Zij nam een kloeke maatregel die boeren, die meer koeien willen, verplicht wat land bij te kopen. Dat is echter niet genoeg om de groei van het mestoverschot te stoppen of ervoor te zorgen dat we straks weer meer koeien in de wei gaan zien.

Vooruitgang

Bijna gelijktijdig stuurde Dijksma een notitie naar de Tweede Kamer om de voortgang van het dierenwelzijnsbeleid te melden. Er wordt ontegenzeggelijk vooruitgang geboekt. Het verbod om kippensnavels te kappen gaat met ingang van 2018 in. Melkkoeien krijgen na het verdoofd onthoornen ook postoperatieve pijnbestrijding en er moet een eind komen aan het fokken van dikbilkoeien die alleen maar via een keizersnede kunnen bevallen. En natuurlijk overlegt de staatssecretaris veel en reist ze Europa rond om onze partnerlanden in de EU ervan te overtuigen méér te doen aan dierenwelzijn. Alle lof daarvoor!

Toch lijkt het er op dat Dijksma niet meer wil of kan doen dan het aanleggen van noodverbanden. Het castreren van biggen is in Nederland met 75% gereduceerd, maar het knippen van biggenstaarten gaat door en nagenoeg alle varkens zitten altijd binnen in kale hokken zonder stro. Het ontbreekt aan een alomvattende visie op een andere veehouderij, die niet alleen diervriendelijker is, maar ook minder vervuilt en verspilt.

Duits voorbeeld

Hoe zo'n visie er uit zou kunnen zien bleek vorige week in Duitsland. Daar publiceerde de wetenschappelijke adviesraad van de federale landbouwminister een stevig rapport dat de huidige intensieve veehouderij in Duitsland niet houdbaar noemt. De wetenschappers leggen uit waarom het huidige systeem vastloopt. Ze kijken niet alleen naar het welzijn van de dieren, maar ook naar de effecten op milieu, klimaat, gezondheid en voedselverdeling.

Integrale visie

Ze doen drastische aanbevelingen voor een duurzamere en diervriendelijkere veehouderij, maar berekenen ook de kosten voor boer en consument. Zo blijken de productiekosten van vlees met 13 tot 23% te stijgen, maar de prijsverhoging voor de consument hoeft niet hoger dan 6% te zijn als er massaal wordt omgeschakeld. Volgens onderzoek zijn veel Duitse consumenten bereid dit te betalen voor beter en eerlijker geproduceerd vlees. Het rapport erkent echter ook dat de intensieve veehouderij zich zou kunnen verplaatsen naar andere landen als er geen verdere maatregelen worden genomen. Boeren moeten daarom bij de omschakeling ondersteund en financieel beloond worden. Dat is echter maar één van de vele stappen die het rapport voorstelt.

Bij de hand

In Nederland mist de regering de noodzakelijke integrale visie en aanpak van het Duitse rapport. Ik beveel dat werkstuk dan ook van harte aan bij staatssecretaris Dijksma en bij alle Nederlandse politieke partijen die zich voorbereiden op de volgende verkiezingen. Maar ik hoop vooral dat de Duitse regering het werk van haar adviseurs serieus neemt en uitvoert. En dat ze staatssecretaris Dijksma en haar opvolgers daarbij bij de hand neemt.

Vraag staatssecretaris Dijksma dit rapport ook te lezen: mail haar nu!

Meer weten?

Dierenwelzijn: in het oosten komt de zon op